Achter de wolken schijnt de zon

Hi

Na een hele lange tijd van 2 maanden heb ik weer een blog geschreven. Ik was gebleven in Bundaberg, het moment dat we net hoorden dat ons werk niet doorging. Toen we daar trouwens net aankwamen viel mijn telefoon op de grond en het scherm was gelijk helemaal stuk dus dat was natuurlijk ontzettend balen. Ik had hem de volgende dag meteen laten maken dus was weer 350 dollar armer. Die week hadden ze cherrytomaten plukken voor ons, maar dat werd weer betaald per stuk en dat betaalde dus weer super slecht. Het lullige was ook dat de top 5 per uur betaald kreeg, maar dat waren zoiezo allemaal veel meer ervaren mensen dus dat konden wij nooit bereiken in het begin. Elke avond als we thuis kwamen van werk hadden we wel live entertainment, want onze buren hadden steeds echt een vreselijke ruzie waarbij je dus echt zag dat die vrouw haar man het huis uitgooide en dat die man stiekem weer door het raam naar binnen probeerde te klimmen en die vrouw hem er weer uitgooide en er een hele koelkast voor zette. Op een gegeven moment waren we elke avond met onze huisgenootjes naar de buren aan het kijken en dat leverde heel wat leuke momenten op (voor ons). Aan het einde van de week stond er een verhuiswagen voor de deur en was iedereen met de noorderzon vertrokken. Op een avond waren we lekker een film aan het kijken toen het plots heel erg donker werd buiten. Er kwam toen binnen een paar minuten een hele heftige storm aan met echt zoveel wind dat we dachten dat het een tornado was. We wilden snel deuren en ramen sluiten, maar we konden ze al niet dichtdoen vanwege de kracht van de wind. Er was echt een moment dat ik best wel bang werd, omdat het steeds heftiger werd, maar na 10 minuten nam het opeens weer af gelukkig. Na een tijdje gingen we naar buiten om de schade in ons op te nemen en dat was nogal wat. Complete bomen compleet uit de grond gerukt, stroomdraden hingen op de grond, onze auto leek wel in een zwembad te staan. Je begrijpt wel dat we toen ons baantje bij de cherrytomaten ook wel konden vergeten, dus toen kwam die manager s’avonds bij ons langs met een contract voor ander werk. Ik las het contract door en ik kon niet geloven wat ik las. 50 planten knippen voor 1,87 dollar! Ik dacht echt ik ga dit op zijn minst
proberen, maar ik ga me zeker niet laten uitbuiten wat al zoveel was gebeurd. We zagen op de planning dat Max die dag erna ander werk had dan mij, dus ik moest er tegenaan met mijn huisgenootje en andere mensen van het hostel. We werden om half 5 s’ochtends opgehaald dus mijn wekker ging om half 4 s’nachts. Ik liep naar de wc en mijn ogen konden even niet bevatten wat ik zag. Er stond gewoon een vreemde jongen voor de deur die er onmiddellijk vandoor ging toen hij mij zag. Blijkt dat er daar dus hele bendes dieven zitten die al super veel hadden gestolen dus gelukkig had ik hem betrapt, voordat hij iets van ons gestolen had. Toen mijn huisgenootje het hoorde was ze gelijk heel bang dus zijn Max en ik zo stoer als we zijn naar beneden gegaan om te kijken of hij daar nog zat, maar hij was al gevlucht. Om half 5 werden we opgehaald en reden we naar het werk. Onderweg met de zonsopgang nog wilde kangaroes gezien dus dat is dan toch wel echt zo’n geluksmomentje dan. Maarja dat duurde niet lang, want toen we bij onze werkplek aankwamen kregen we een mes in ons hand en moesten we een soort van planten knippen waar uiteindelijk aardappelen aan zouden groeien. Die dingen zaten helemaal in elkaar verstrengeld en je wordt vet zenuwachtig van het feit dat je er 50 moet knippen voor 1,87 dollar. Na twee uur werden er opeens 5 natuurlijk Koreaanse mensen uitgekozen en die mochten planting doen en dat was per uur betaald en mijn huisgenootje en ik bleven achter bij dit werk. Ook de mensen die de leiding hadden waren allemaal gevlogen en ik was er serieus echt helemaal klaar mee. Ik was echt van plan om lopend drie uur naar huis te gaan. Gelukkig was mijn huisgenootje er ook klaar mee en we hebben toen lekker zo’n 4 uur “girlstalk” gehad en toen die leiders op een gegeven moment terug kwamen waren ze natuurlijk erg verbaasd over de 5 plantjes die we maar geknipt hadden, maar ik heb ze gewoon gezegd dat ik niet voor dit geld ga werken en dat dit ook mijn laatste dag was. Onderweg terug naar het werk wel heel gezellig gehad met de anderen en het is altijd leuk om naar verhalen van anderen te luisteren, zoals een Koreaans meisje dat vertelde dat als je in Korea wordt geboren je automatisch al 1 jaar bent en dat je automatisch met zijn allen in Januari een jaar ouder wordt. Dus als je in December geboren wordt, dan ben je in Januari al 2 jaar terwijl je eigenlijk pas 2 maanden bent! Toen ik thuis kwam hoorde ik dat Max zijn werk ook niet bevallen was, hij mocht geen eens zijn water drinken terwijl hij buiten met 40 graden werkte, omdat hij anders niet snel genoeg zou zijn, dus de beslissing was snel gemaakt toen we besloten te vertrekken naar Brisbane. Toen ik dat aan de baas van het hostel vertelde, hoorde we dat we onze borg niet terug zouden krijgen dus we waren weer 400 dollar armer. De volgende dag onderweg naar Brisbane voelde ik me gelijk weer weer een stuk gelukkiger, omdat je toch echt voor het reizen hierheen komt natuurlijk! De wegen hier zijn soms echt net achtbanen en het was echt weer een gezellige roadtrip naar Brisbane. Onderweg nog geslapen op een gratis camping met een ijskoude douche, maar ook dat went. We zagen trouwens wel echt ontzettend veel dode kangaroes langs de weg. Toen we dichtbij Brisbane kwamen, gingen we op zoek naar een camping en die bleken er bijna niet te zijn rond Brisbane. Uiteindelijk hadden we er 1 gevonden, waar we de volgende dag al spijt van hadden, want we werden al om 3 uur s’nachts gewekt door hanen. We sliepen namelijk op een farm. Toen we wilden vertrekken kwamen we erachter dat de accu leeg was, maar gelukkig werden we geholpen door die eigenaar van die farm. Die dag hebben we de hele dag gespendeerd in de bibliotheek en uitzendbureaus, maar we kregen eigenlijk bijna overal te horen dat je minstens wel drie weken moet wachten voordat je een goede baan hebt en die tijd hadden we eigenlijk niet. In de bibliotheek was het wel grappig, want er zat een dronken man tegenover mij die in slaap was gevallen voor de computer. En toen kwam er een man aan en die haalde de bewaker en die ging helemaal checken of hij nog wel leefde. Hij werd heel even wakker en viel toen gelijk weer in slaap. Hij moest toen van de computer af en mocht in een andere ruimte verder slapen waar toen vervolgens echt iets van tien mensen sliepen, echt heel apart haha. Toevallig kreeg ik net een mail van onze organisatie dat ze in Griffith (NSW) nog mensen zochten voor een chicken factory. Ik wou eigenlijk helemaal niks daarmee te maken hebben, maar het verdiende wel goed dus ik heb toch gebeld voor die baan en ik zou niks te maken krijgen met levende kippen, we moesten alleen het vlees sorteren en verpakken dus we hebben besloten die baan te nemen. Dit betekende alleen wel dat we weer 18 uur terug moesten rijden, maar dit was via onze organisatie dus we vertrouwden dat wel. Daarna moesten we snel terug naar onze auto want die stond in een parkeergarage en dat tikte ook weer aardig aan. Wat ons natuurlijk weer overkwam was dat we de garage niet meer konden vinden en we hadden maar tot 6 uur. Natuurlijk waren onze telefoons van beide leeg. Resultaat was dat we op een gegeven moment keihard door de straten van Brisbane aan het rennen waren en als een kip zonder kop aan mensen aan het vragen waren over waar de garage was. Gelukkig hadden we hem echt precies 5 voor 6 gevonden! Op naar Griffith. Ons probleem de hele tijd was dat we steeds te laat naar een camping zochten, dus we dachten we gaan nu rond 4 uur s’middags een camping zoeken. We reden ondertussen al een tijdje in de outback met af en toe wat dorpjes. Op een gegeven moment weken we af van de route om een halfuur verder te rijden naar een camping. Toen we daar aankwamen ontdekten we dat er geen receptie was, en dat we in cash moesten betalen en dat hadden we niet meer en er was ook geen bank, dus we moesten weer helemaal terug rijden en ik vindt het vreselijk om in het donker te rijden, omdat de kangaroes dan actief worden en ik wil er natuurlijk niet één aanrijden. Het werd al laat en we werden moe dus we vonden ergens een gratis kampeerplek langs de weg. Het probleem was alleen ik miste de afslag dus ik dacht ik neem de volgende. Komen we op een verschrikkelijke hobbelige off-road terecht recht op een nogal gevaarlijk uitziende brug. Max zegt nog “kunnen we hier wel overheen’”, maar ik wou zo graag stoppen dat ik er gelijk overheen reed toen ging ik recht op een hele hoge bobbel af, waarop Max weer zei “kan deze auto hier wel overheen”, maar ook daar reed ik overheen. Tenminste half, want halverwege stonden we vast. Gewoon echt vast en toen had ik het echt even niet meer. Staan we dan op een plaats waar bijna niemand is, vast op een hobbel, midden in de onweer, vlak voor de nacht op een zondag. We hadden nog van alles geprobeerd, maar hij stond echt helemaal vast. Nou als een gek naar de weg rennen en de eerste beste persoon aanhouden, dat was een vrouw en die beloofde naar het dichtbijzijnde dorp te rijden en hulp te halen. Nou vertrouwen op die hulp die er zou komen gingen we weer in de auto zitten en wachten. En wachten. En wachten. Minuten gingen voorbij, uren gingen voorbij.... Niemand kwam... Midden in de nacht hopeloos worden en zelf die auto proberen uit te graven, takken zoeken, van alles geprobeerd, maar het onweerde heel hard en er zitten hier ook veel slangen en spinnen en we konden niks doen. Dus half op elkaar en op onze troep achter in de auto maar zonder dat we iets gegeten hadden vanaf die ochtend maar proberen te slapen. Ik had ook nog het noodnummer van mijn verzekering gebeld, maar die zei sorry kan niks voor je doen, want wij helpen alleen in Europa, terwijl het een wereldverzekering betreft. De volgende ochtend weer naar de weg rennen en iemand aanhouden en die zei dat we beter naar de dichtbijzijnde boerderij konden lopen dus dat hadden we gedaan. Zegt die man dat hij ons gister over de levensgevaarlijke brug had zien rijden die dus blijkbaar een hele paal mistte en daarna had hij gezien dat we vaststonden op die hobbel, maar omdat hij dacht dat we gewoon domme locals waren had hij besloten dat hij ons niet ging helpen. Maargoed nu wou hij ons gelukkig wel helpen dus heeft hij ons met zijn auto uit die hobbel getrokken en konden we onze reis weer vervolgen. Onze TomTom heeft ook een eigen wil en die veranderd constant de instellingen waardoor we steeds een route hadden zonder snelwegen, maar daardoor wel weer meer van het land zagen dus dat was wel komisch. Die middag waren we zo moe van die nacht dat we een paar uur langs de snelweg hebben geslapen en toen gingen we weer verder. Toen we uiteindelijk in Griffith arriveerde zag het working hostel er echt uit als een gevangenis met hoge hekken met punten. Van de baas hoorde we dat het hier heel gevaarlijk is en dat de maffia hier zit en dat er ook mensen zijn die stenen door je autoramen gooit dus dat was echt een geruststellend idee. De volgende dag moesten we voor de zoveelste keer documenten regelen en we moesten helemaal oefeningen doen en een krachttraining doen dus dat was echt heel vreemd. Na die documenten kwam het er op neer dat er er fout was gemaakt en dat we pas na 3 weken konden beginnen dus dat was echt weer ontzettend balen, want we verliezen alleen maar tijd en geld. Gelukkig had die baas van het hostel wel wat tijdelijke baantjes voor ons waardoor we wel de huur en de boodschappen konden betalen. Nu ongeveer een maand later kwam ik erachter dat die vrouw van de kippenfarm me al drie weken probeerde te bellen, maar ze sprak toen zo slecht Engels dat ik dacht dat ze van een reclame was, dus ik had haar op een gegeven moment geblokkeerd. We kregen nu wel een baan in de meloenen, maar dat betaalde maar 17 dollar per uur en de huur was omhoog gegaan naar 195 dollar per week, wat echt heel duur is voor dit hostel. Vorige week begon opeens allemaal ellende met onze auto. We hadden een hartstikke leuke kerst gevierd in het Nationale Park en toen we terugreden wilden we de auto nog even wassen. Ik vergat de sleutel helemaal eruit te halen en toen we weg wilden rijden deed de accu het opeens niet meer en het was kerst dus er was bijna niemand op de been. Nou gelijk weer de weg opgerend om de eerste de beste tegen te houden, en die had onze auto weer gestart met startkabels. Toen we dachten dat alles koek en ei was, wou hij in het centrum weer niet starten dus moest ik weer de weg oprennen. Gelukkig was er weer iemand die ons te hulp schoot en toen in het hostel heeft er iemand naar onze accu gekeken en tot de conclusie gekomen dat hij dood was, dus we kregen van hem een tijdelijke accu. Die nacht waren we net in slaap gevallen toen we werden gewekt door mensen van het hostel dat een groep jeugdbendes een grote steen door ons voorraam van de auto had gegooid. Wij er gelijk naartoe gerend en er reden ook gelijk vijf politieauto’s achter ze aan. Wij snel de TomTom eruit halen valt die natuurlijk ook nog kapot op de grond. Wil ik net terug naar het hostel lopen hoor ik opeens Max keihard schreeuwen en achter iemand aanrennen, maar die jongens zijn levensgevaarlijk en hebben messen dus ik schrok me helemaal dood en ben ook keihard achter Max aangerend samen met nog 4 andere jongens. Max had hem op een haar na niet te pakken gekregen, maar daar ben ik toch wel blij om, want ik vindt je leven het niet waard voor een autoraam. Er is hier vorig jaar ook al een backpacker vermoord dus laat de politie het werk maar doen. Nou moest ik de politie bellen, want er moest iemand kijken naar de auto dus op een gegeven kwam de politie, bleek dat die jongens ook nog grote stenen over het hek van het hostel hadden gegooid en ook door iemands raam waar iemand sliep. Die was gelukkig niet verwond, maar had wel glas op zijn hoofd gekregen. De volgende dag kwamen we erachter dat alles gesloten was tot 3 januari dus daarna konden we onze auto pas weer repareren. De prijs viel gelukkig mee, maar toch weer 350 dollar armer. Daarna gingen we nog even boodschappen doen, willen we wegrijden start de auto wel, maar rijdt hij niet. Weer een nieuw probleem erbij. Ik die jongen bellen, zegt hij ja er is niks mis met die accu, en als hij wel start maar niet rijdt is er iets serieus mis met de auto. Toevallig zagen we het lampje van de olie branden, dus wij op hoop van zegen olie halen en toen deed hij het weer gelukkig. Voortaan veel vaker checken met dit warme weer. De volgende ochtend hadden we een andere baan gezocht, zodat we niet in dat dure hostel hoefden te blijven en die hadden we gevonden en de baas zou ook nog onze accommodatie betalen, dus dat was eindelijk goed nieuws. Het is voor anderhalve maand dus we moeten daarna nog wat anders vinden voor nog anderhalve maand. Toen we weg wilden rijden startte de auto weer niet...Gelukkig hebben we een automonteur in het hostel en die zei dat die batterij die we tijdelijk hadden gekregen niet goed was vastgedraaid en daarna deed hij onze nieuwe batterij erin en toen ontstond er dus een compleet nieuw probleem, want hij wou dus wel starten, maar ging daarna gelijk weer uit. Na de hele dag klussen kwam hij achter het probleem en het bleek een verstopping te zijn in de motor. Dus wij met hem schoonmaakspul gehaald en hij heeft het schoongemaakt en nu doet hij het weer. We vertrekken dinsdag naar dat andere werk hier twee uur verderop dus ik hoop dat we nu eindelijk wat geld kunnen sparen, want mijn moeder komt midden April ons bezoeken, dus hopelijk komen er nu een hoop mooie dingen aan! Gister nog gezellig met 9 meiden naar de bios geweest en daarna met iedereen in het hostel wat wezen drinken, dus dat gaan we wel missen! Hopelijk hebben we in de toekomst wat meer het geluk aan onze zijde, maar we blijven positief en doorzetten!

Vervolg van onze reis

Hi,

Vandaag is het alweer ongeveer drie weken geleden dat ik mijn laatste blog had geschreven. De laatste keer had ik geschreven dat we net de ‘niet zo leuke’ koffiecursus hadden voltooid en dat we daarna de RSA cursus nog moesten doen van 6 en een half uur. RSA heb je nodig om alcohol te mogen schenken als je in een bar gaat werken. Gelijk aan het begin van de cursus vroegen we ons af wat we hier eigenlijk deden en waarom we hiervoor zoveel geld aan uit hadden gegeven. Ten eerste was onze leraar echt psychisch niet goed naar ons idee. Hij begon gelijk te schreeuwen dat als mensen hem niet konden verstaan moesten opdonderen. Daarna zei hij dat je moest praten en moest communiceren met hem anders zou hij je de cursus ook niet laten slagen. En als laatst vertelde hij dat die RSA alleen in NSW geldig was dus hadden wij er zoiezo al helemaal niks aan. Blijkbaar kun je de RSA ook gewoon op de computer halen. Na 10 minuten daar gezeten te hebben wouden we gewoon echt heel graag gaan. Die man was gewoon echt eng. Hij ging vragen stellen en als je het antwoord niet wist ging hij van vrolijk gelijk door het lint en begon hij met dingen te gooien. Natuurlijk durfde wij niet zomaar op te staan en te vertrekken dus zijn wij toch gebleven. Het Japanse meisje naast mij heeft letterlijk alle antwoorden van mij overgeschreven omdat ze geen Engels kon. Die leraar zat echt de gehele 6 uur alleen maar te dreigen dat hij iedereen ging laten zakken, dus dat was erg gezellig. Gelukkig zijn wij wel geslaagd ookal hebben we er nu niks aan aangezien we nu in QLD zitten. De volgende dag hadden we in Sydney gewandeld en toen hadden we echt iets heel vreemds. We liepen vanaf het Opera House in 1 lange rechte weg terug naar ons hostel. We zijn nergens een winkel ingegaan, maar na ongeveer 45 minuten lopen toen we eindelijk dachten dat we er waren, kwamen we er opeens achter dat we weer bij het Opera House waren! Echt tot op de dag van vandaag weten we niet hoe dit mogelijk was. Tijdens die wandeling had ik trouwens echt weer zo’n ‘Lisanne’ moment. Ik had tijdens die wandeling echt super veel pijn in mijn voeten dus op een gegeven moment deed ik even mijn schoenen uit zegt Max opeens ‘ Geen wonder dat jij pijn in je voeten hebt, je hebt geen eens een zool in je schoenen’! Blijkt dus dat ik al weken zonder zool in mijn schoenen loop. Toen dus maar even nieuwe Nikies gekocht. Maargoedtoen we dus weer bij het Opera House aankwamen hadden we besloten dat we de bus terug gingen nemen. Toen de bus aankwam renden wij naar de ingang, maar toen kwamen we erachter dat er een hele lange rij stond dus toen hadden we weer achteraan aangesloten. We hadden nog net een zitplaats bemachtigd komt er opeens een vet boze man op ons af die schreeuwde: Als ik jullie volgende keer nog 1 keer zie voordringen dan pak ik jullie! Waarop die jongen naast ons zei dat we gewoon weer achteraan de rij waren gestaan. Dus die man zegt ‘no you didn’t’ en ik zei ‘yes we did’ En zo gingen we wel 5 minuten achter elkaar door tot hij het won en ik maar gewoon mijn mond hield. Vervolgens ging die vent ons dus de hele busreis heel boos aankijken omdat hij geen zitplaats had, maar op een gegeven moment toen hij wel kon zitten ging hij elke keer van zitplaats veranderen en kwam hij steeds dichter bij ons zitten. Na 20 minuten was bijna iedereen weg uit de bus en hij zat er nog, dus wij dachten echt dat hij straks met ons mee de bus uitging terwijl wij echt op een heel eenzaam stuk eruit moesten. Gelukkig deed hij dat niet! Die vrijdag gingen we onze auto ophalen. Het was aan het begin best wel wennen om rechts te zitten en links te rijden. De wegen zijn hier ook super smal en de mensen heel ongeduldig. Ook als ik de richtingaanwijzer aan wou doen ging de ruitensproeier af haha. We gingen die dag richting de Blue Mountains rijden. De eerste paar nachten hadden we op een camping geslapen tussen Sydney en de Blue Mountains in omdat we nog een dagje naar Sydney wilden om in de hoge toren te gaan. Die nacht waaide we bijna weg, er was opeens storm en de tent stond niet goed vast dus wij werden midden in de nacht wakker en toen moesten we die tent goed vast zetten zonder hamer.Na een paar dagen gingen we opzoek naar een gratis, avontuurlijke camping in de Blue Mountains en die hadden we gevonden! Het was een route alleen voor 4wd en de route naar de camping toe was al super leuk en avontuurlijk. Onderweg heel veel wilde Kangaroes gezien! Hele groepen van wel 30 tot 40 bijelkaar hoppen over de weide. Onze camping lag op een priveterrein in de bergen en toen we daar aankwamen was er niemand, behalve heel veel kangaroes! Na een prachtige zonsondergang werd het donker en toen vond ik het wel spannend worden want het was echt pikkedonker en er waren verder geen mensen. S’avonds moest ik nog best een stukje naar de wc lopen in het pikkedonker en er stonden overal kangaroes. Die nacht kon ik echt niet slapen. Ik hoorde echt van alles en vooral de hele tijd iets eten echt een centimeter van mijn hoofd. Ik moest echt super nodig plassen, maar ik durfde de tent niet uit. Na een paar uur was dat geluid eindelijk gestopt dus ik dacht ik ga snel plassen naast de tent. Hoor ik opeens iets keihard krijsen een meter bij me vandaan. Max schreeuwde gelijk dat ik terug moest komen, maar dat kon niet want ik was net aan het plassen. (Achteraf had ik het geluid opgezocht en het was dus een wombat die zich bedreigd voelde). De volgende dag zouden we een prachtige wandeling gaan maken door de Blue Mountains, maar die wandeling die wij wilde doen was gesloten door vallende rotsen dus toen gingen we een andere wandeling doen, maar die ging ook mooi niet door want ik had opeens hele vermoeide benen en ik kon er ook niet meer op staan, ze waren alleen maar aan het trillen. Waarschijnlijk nog de nasleep van dat ik zo ziek was. Daarna zijn we nog even naar de Three Sisters geweest, dat zijn drie bergen naast elkaar. Wij kwamen er trouwens pas na 10 minuten achter dat we de hele tijd naar de verkeerde bergen aan het kijken waren. Ondertussen waren we trouwens steeds opzoek naar farmwork,wat echt heel moeilijk te vinden is rond Sydney dus op een gegeven moment hadden we eindelijk iets gevonden in Coffs Harbour. Blueberry picking. Ik had met die man gebeld en hij zei dat we 3 tot 4,50 dollar per kilo zouden verdienen en dat je gemiddeld 28 dollar per uur verdiend. Eigenlijk wordt het sterk afgeraden om een baan te nemen die per kilo verdiend, omdat je dan meestal zwaar onderbetaald wordt, maar wij hadden even geen andere keus. Dus wij op naar Coffs Harbour rijden, want hij zei dat als we daar aankwamen dat we gelijk de volgende dag konden beginnen. Toen we daar aankwamen bleek dat de Office al dicht was en dat we maandag pas konden beginnen. Maandag werd dinsdag, omdat we nog even van onze vrijheid wilden genieten. Op de camping waar we die nachten hadden gespendeerd zat ik trouwens nog een halfuur vast met mijn haar in de rits van de tent. Dus dat was weer even een lachmomentje voor Max! Ook nog dat ik daarna de badkamer open deed met Max om te kijken hoe de douche eruit zag en we allebei tegen een naakte vrouw aan zaten te kijken?. Die dinsdag was onze eerste werkdag. We kwamen erachter dat je ongeveer maar anderhalve kilo per uur deed wat dus neerkwam op 6 dollar per uur dus eigenlijk hadden wij er gelijk geen motivatie meer voor, want we willen wel geld verdienen natuurlijk. Ik heb eigenlijk de hele dag alleen maar blueberries gegeten in plaats van geplukt. We moesten ook nog is soms een halfuur rijden tussen de farms door dus dan werden we ook niet doorbetaald. De volgende dag waren we er eigenlijk na nog twee uur plukken helemaal klaar mee en zijn we als een gek naar een farmjob gaan zoeken die wel per uur betaald. We vonden er 1 in Bundaberg in Queensland, tomaten inpakken voor 23 dollar per uur. Die gebeld en we mochten komen, maar we moesten er uiterlijk zondag zijn en het was donderdag en we hadden net een camping voor een week betaald. Toch het risico genomenen toen via Byron Bay, Brisbane in een paar dagen 8 uur omhoog gereden. Toen we daar aankwamen zei ik dat we er waren en zei die vrouw dat de manager eraan kwam, maar die twee meiden die bij het werkhostel stonden zeiden dat de managers pas rond 6/7 uur s’avonds kwamen dus we moesten nog de hele dag wachten. Bijna iedereen was daar trouwens Koreaans en ze spreken allemaal geen Engels dus dat was heel vervelend. Toen we om 6 uur daar aankwamen waren de managers (Koreaans) er wel en konden we alle formulieren invullen. Er werd verteld dat er heel veel werk was. We wilden eigenlijk op een camping slapen, omdat dat goedkoper was, maar je moest perse in dat hostel of in een sharehouse, want anders kunnen ze je geen baan geven. De huur van 150 dollar per week, was opeens 200 dollar per week en toen ik er wat van zei was het opeens 180 dollar per week en dat zou elke week anders zijn. Ook moesten we 200 dollar borg betalen en ook nog is 20 dollar borg voor de sleutel en ook nog 40 dollar voor twee werkshirts. Wat doet die manager, die geeft me twee shirts met lange mouwen en zegt dat ik mijn naam erop moet schrijven dus ik doe dat. Heeft hij me dus 1 verkeerd shirt gegeven, want ik wou er ook 1 met korte mouwen wat ik ook hoorde te krijgen, zegt hij ‘jaik kan je geen andere meer geven want je naam staat er al op’ en hij ging naar boven en kwam niet meer terug.Daarna hadden we besloten naar een sharehouse te gaan van hun, want dan hadden we wel lekker een tweepersoonskamer. De volgende dag stonden we om 5 uur op, want we werden om 6 uur opgehaald, maar om 6 uur kregen we te horen dat het werk niet doorging dus dat begon goed. Dinsdag waren we ook vrij en woensdag hadden we maar 6 uur gewerkt. 6 uur lang tomaten sorteren, heel saai werk, maar wel leuke mensen. Donderdag, vrijdag en zaterdag weer vrij. Bleek dat er een storm was geweest en dat daardoor de tomaten oogst mislukt is. Vanochtend ook maar 4 uur gewerkt (onkruid wieden) .Gelukkig hebben ze met andere farms gesproken en kunnen we misschien bij hun aan de slag andere dingen doen. We kijken deze week nog even aan en anders gaan we terug naar Brisbane om daar werk te zoeken. Morgen moeten we al om half 4 op, want we worden al om half 5 opgehaald om kersen te plukken. Nog niet veel geluk met werk zoeken dus:) Ohja en iedereen vindt het hier normaal om op zijn blote voeten te lopen (op straat, in de supermarkt, overal) Tot de volgende keer!

Canada en Sydney!

Hi people,

Het is alweer even een tijdje geleden dat ik mijn laatste blog geschreven hebt. De laatste keer waren we nog in Banff en gingen we een wandeling doen van 8 uur. De volgende ochtend moesten we vroeg op voor de wandeling. We moesten verzamelen bij een hotel en het was echt super koud en ze was ook nog is telaat. Toen ze aankwam bleek dat wij de enige waren die deze wandeling hadden geboekt dus we konden gelijk naar Kannanaskis Country rijden. Dit is echt een prachtige plek waar niet veel toeristen komen en nog veel wild is. Toch zei ze dat ze meestal tijdens een wandeling 1 soort beest tegen kwam en dat dat elke keer wel een ander soort beest is. Ze had nog nooit daar een eland gezien. Wij kwamen onderweg gelijk al een vos en een cojote tegen en toen we verder reden zagen we ook twee elanden, maar die waren al snel verstopt in het bos. De verwachting die wij hadden van 8 uur wandelen ging mooi niet door, want we hadden maar twee keer een korte wandeling gemaakt en de rest was gewoon rijden in het busje. Op een gegeven moment reden we steeds hoger en liepen we daarna in een dik pak sneeuw. Aan het einde van de middag gingen we samen nog ergens lunchen en al met al was het evengoed een hele gezellige en leuke dag met de gids. Toen we weer afgezet waren bij onze auto stapten we gelijk de auto in om zelf weer naar Kannanaskis Country te rijden, want we hadden nog steeds geen grizzly beer gezien. Er stond wel ergens een bord dat er een grizzly beer daar in de omgeving is, maar we hadden hem helaas niet gezien. Wel weer het geluk gehad dat we 3 elanden gezien hadden! Aan het einde van de dag reden we verder naar Calgary waar we onze laatste 2 dagen in Canada door gingen brengen. Nou was het zo dat we nog een heleboel volle gasflessen in onze auto hadden en we geen idee hadden wat we ermee moesten doen. We wilden het eerst al bij een info center dumpen, maar toch bang dat alles dan zou ontploffen, dus daar even gevraagd wat we ermee konden doen. Die vrouw zei dat we het aan een brandweer of politie af konden geven dus wij in Calgary stad en land afgezocht maar niks gevonden. Op een gegeven moment reden we langs een zwerver en twijfelden we of we het aan die zwerver moesten geven, maar die fietste net weg dus wij er achteraan met de auto, maar ze fietste heel hard weg. Toen wou ik het gewoon op een vuilnisbelt dumpen want ik was er helemaal klaar mee, maar dat wou Max niet, dus na langer dan een uur rondgereden te hebben zaten we er nog steeds mee. De volgende dag hadden we eindelijk een brandweer gevonden, maar die wou onze gasflessen niet en zei dat we naar gele bakken moesten zoeken dus daar waren we weer een uur zoet mee. Uiteindelijk hadden we een brandweer gevonden die aan recyclen deed dus konden we de gasflessen aan hun geven. Die zaterdag hadden we lekker even gesport en gezwommen en zondag zijn we nog 1 keer naar Kannanaskis Country gereden, maar weer geen beer gezien, onze laatste kans helaas. Die maandag vertrokken we naar Australië. Het was eigenlijk heel raar, want we hadden twee nachten achter elkaar en we hebben heel de dinsdag niet meegemaakt. We waren 16 uur onderweg, maar kwamen woensdag pas aan, omdat het 18 uur later is dan in Canada. De vlucht ging wel lekker snel, want ik had alleen maar geslapen. Toen we onze backpacks op gingen halen kwamen we erachter dat ons kookplaatje eruit gehaald was, dus wij naar het infopoint om te vragen waar hij was gebleven en toen zeiden ze dat er waarschijnlijk een brief in onze tas zat wat ook zo was en er stond in dat hij te gevaarlijk was en dat ze hem hebben meegenomen. Ze wouden hem vast zelf hebben. Dus moeten we weer een nieuwe kopen. Toen we naar buiten wouden vroegen ze of we wat aan te geven hadden en wij zeiden nee, maar op onze kaart stond blijkbaar van wel, want we hadden paardgereden en dan ben je in contact geweest met vee dus toen moesten we helemaal naar de security wat je dus altijd in die programma’s op tv ziet. Gelukkig waren we daar wel goed doorheen gekomen dus konden we daarna door naar het busje die ons naar het wake up hostel zou brengen. Bij het hostel kregen we gelijk een nieuwe simkaart en hadden we besloten mee te lopen met een Bondi Beach Walk omdat we ons gelijk aan het ritme van Australië wilden houden. Hier hadden we eigenlijk gelijk al spijt van, want we waren super moe en het was 3 uur lopen, wat we niet hadden verwacht. We hadden wel nog iemand gesproken van Surfcamp en dat leek ons ook wel leuk om te doen. Toen we met de bus terug kwamen bij ons hostel maakte we dus de fout om ‘even’ te gaan liggen en vielen we dus om 5 uur s’middags in slaap en werden we om 2 uur s’nachts wakker, waardoor ons ritme dus toch helemaal verstoord was:). Donderdag hadden we nog een korte oriëntatie en vrijdag hadden we een lange oriëntatie op het kantoor van Work en Travel. Hier kreeg je alles te horen over alle praktische zaken wat je moet regelen en hadden we ook gelijk surfcamp geboekt van 5 dagen. Na de oriëntatie zijn we gelijk naar de bank gegaan om ons nieuwe bankaccount te regelen. De wachttijd liep op tot een uur, maar daarna hebben we ons nieuwe bankaccount en gelijk ook nog een andere rekening geopend waar werkgevers ook een deel op moeten storten. Daarna gingen we naar Medicare om onze pas voor de dokter aan te vragen, maar ze deden dat niet meer na drieën dus dat moeten we nu nog steeds regelen. Zaterdag had ik met Rik afgesproken, dat is een oud collega uit Lloret de Mar en die werkt nu bij Opera Kitchen dus daar hadden we lekker avond gegeten. Die maandag gingen we op surfcamp! Op de heenweg naar de bus hadden we nog een Italiaanse jongen ontmoet die daar voor het eerst ging werken. Na twee uur rijden kwamen we aan op Surfcamp. Het was weer net alsof je op schoolkamp was. We werden ingedeeld met 7 mensen op een kamer. Wij hadden een hele leuke groep met 3Nederlanders, een Belg en een Duitser. Het waren leuke mensen gelukkig. We hadden die dag gelijk onze eerste surfles. De golven waren goed en het was heel leuk om te doen. Die avond lekker gegeten en toen nog even naar het strand geweest. Je moest daar om 10 uur of naar bed of naar het strand want je mocht niet meer op de binnenplaats blijven. Wij besloten allemaal naar bed te gaan en toen begon de ellende. Ik werd opeens heel erg misselijk en dat werd op een gegeven moment zo erg dat ik echt naar buiten moest rennen en moest overgeven. Heel de nacht moest ik naar buiten rennen en heb wel ongeveer 50 keer overgegeven en diarree. Het was echt een vreselijke nacht omdat je ook met 6 anderen slaapt die je niet wil wakker maken. Gelukkig hadden ze me de volgende ochtend niet gehoord. De rest van de week was het eigenlijk niet zo leuk meer, ik was super misselijk, moest lessen missen. Ander kamergenootje werd ook super ziek. Max was tijdens het surfen met zijn hoofd op de grond geklapt en werd daarna ook super ziek, dus dat was geen succes. Ondanks alles toch blij met de ervaring en het lijkt ons wel leuk om zelf te surfen. De eerste dag dat we weer terug in Sydney waren na 5 dagen gingen we gelijk op zoek naar een auto en zagen we er 1 van een dealer die ons wel mooi leek. Dedealer gebeld en die zei dat hij ons wel van het treinstation op zou halen zodat we naar de auto konden kijken. Nou na anderhalfuur met de trein belde ik die man dat we er waren zegt hij oké bye. Ik had niet echt het idee dat hij ons op kwam halen en toen kwamen de ideeën ook naar boven dat het straks iemand zou zijn die ons zou ontvoeren, want dat hele bedrijf was ook nergens op internet te vinden. Na een halfuur wachten was hij er nog steeds niet, dus toen hebben we zelf maar de bus er naartoe genomen en toen bleek het allemaal om miscommunicatie te gaan, want ik had een hele andere man aan de lijn gehad dan de eerste keer. Na de auto te hebben bekeken en er een proefrit in gemaakt te hebben waren we gelijk verkocht dus hadden we de auto gekocht. We gaan hem wel vrijdag pas ophalen, want parkeren in Sydney kost ontzettend duur dus dan kunnen we gelijk uit Sydney vertrekken. Zondag hadden we eigenlijk de hele dag in bed gelegen, want we zijn nog steeds allebei ziek. Vandaag zijn we vroeg naar het Work and Travel kantoor gegaan om een Australische CV aan te maken, maar het moest evengoed gehaast want we hadden die middag ook een coffee cursus dus die cv moeten we evengoed weer opnieuw maken. Ook had ik nog even naar de dealer van de auto gebeld of hij de details van de auto wilde sturen, maar hij zei ja maar deed nee, dus die moet ik ook weer opnieuw bellen. Die coffee cursus was op zich wel interessant, maar de mensen waren helemaal niet leuk. Als je de koffie niet perfect gedaan had schreeuwde hij dat je zat te slapen en hij zei ook dat we drie koffie’s moesten bereiden in 2 minuten en als we ze dan nog niet klaar hadden, konden we gelijk vertrekken, dus we waren dolblij toen het afgelopen was. Deze cursus duurde drie uur en morgen hebben we een andere cursus van 6 en een half uur dus daar zitten we al helemaal niet meer op te wachten. Hopelijk hebben we dan andere mensen?. De komende dagen gaan we vooral werk zoeken en een auto verzekering aanschaffen waar we even naar de bank voor moeten gaan voor wat meer informatie. De golven hier bij Bondi Beach zijn hier echt geweldig dus als we nog een gaatje vrij vinden gaan we zoiezo een surfboard huren!

Wells Gray Provincial Park, Jasper en Banff

Goedenavond (voor jullie ochtend)

We hebben weer heel veel meegemaakt afgelopen week. Het voelt echt alsof ik alweer drie weken geleden mijn laatste blog hebt geschreven terwijl het pas een week geleden is. Na een heerlijke nacht in een hotel gingen we naar Wells Gray Provincial Park, een heel mooi park met heel veel watervallen. Opvallend was dat hier opeens heel veel Nederlanders rondliepen en het stikt hier trouwens ook echt van de Japanners. We hebben twee trails gelopen naar verschillende watervallen en we zagen nog poep waarvan we nog heel erg twijfelden of het berenpoep was of paardenpoep. Die dag zaten we heel erg in twijfel of we een hotel zouden zoeken of niet, maar we hadden al een camping geboekt dus we besloten toch maar weer in ons tentje te slapen, waar we die nacht natuurlijk ontzettend veel spijt van kregen, want het vroor gewoon die nacht en we waren helemaal onderkoeld geraakt. Max was midden in de nacht nog naar de auto gegaan om daar vervolgens met de motor aan te zitten om een beetje warm te worden. S'ochtends om 5 uur eruit gegaan om lekker heet te douchen en daar knapte we wel weer wat van op. Die dag gingen we naar Jasper, maar we konden geen hotels meer in Jasper vinden, want die waren overal al volgeboekt, dus hadden we een hotel geboekt in Valmount wat betekende dat we elke dag anderhalf uur heen en weer anderhalf uur terug naar Jasper moesten rijden. Omdat we nog niet alles van Wells Gray Provincial Park hadden gezien wilden we eerst nog langs dat park rijden. Die dag zagen we eigenlijk de mooiste watervallen dus gelukkig hadden we dat niet gemist! Aan het einde van de dag dachten we dat de weg die we reden naar Valmount ging, maar aan het einde kwamen we tot de conclusie dat die weg dood liep dus moesten we weer helemaal terug rijden. Daarna was het nog ongeveer drie uur rijden naar Valmount en we kwamen daar ongeveer half 10 aan. Heerlijk momentje even lekker warm in een hotel met een heet bad. Daar geniet je dan wel veel meer van dan thuis. De volgende dag hadden we lekker eieren gegeten in het restaurant en zijn we een beetje te laat naar Jasper National Park vertrokken. Toen we Alberta inreden was het opeens een uur later, dus toen hadden we helemaal bijna geen tijd meer want het was opeens al half 1 s'middags. We hebben dit jaar mazzel want alle parken zijn dit jaar gratis! Die middag zijn we naar Lake Annette geweest en hebben we een rondje om het meer gelopen. Toen we terugkwamen waren er opeens allemaal herten bij de auto. Het mannetje is een elk en die zijn heel erg gevaarlijk. Die kunnen zelf door een auto heen breken als je tussen hem en zijn vrouwtje komt te staan. Nou kwamen ze steeds dichter bij ons en op een gegeven moment stonden ze maar een paar meter bij ons vandaan. Even verderop waren mensen aan het picknicken en die elk en dat vrouwtje gingen er precies omheen staan, maar gelukkig konden ze er nog snel tussenuit rennen. Op de terugweg naar ons hotel reed ik in het pikkedonker en lag er opeens een gigantische zwarte plaat op de weg waardoor ik me dood schrok en ik hem net op tijd kon ontwijken. Daarna hebben we weer lekker noedels met groenten gegeten in het restaurant en zijn we gaan slapen. De volgende dag hadden we een wandeltocht geboekt met een gids die haar eigen kleine bedrijfje runt. Zij had een vergunning voor de berg waar we opgingen met haar busje en toen zijn we wandelend verder gegaan op de Mount Edith Cavell om de gletsjers te zien. Helaas zijn de gletsjers steeds verder aan het smelten en zal er over een aantal jaar daar geen gletsjers meer zijn. Helaas geen grizzly beer gezien op de tour, maar we heel veel pica's, eekhoorntjes, grondeekhoorntjes en marmotten. Die vrouw vertelde ook wel veel interessante weetjes zoals dat beren bevallen in hun winterslaap en dat ze dus heel erg verrast zijn als ze wakker worden en opeens kleintjes hebben, maar ook dat een beer soms qua gezondheid nog niet fit genoeg is om een kleintje te krijgen en dan het jaar daarop wel en dan heeft ze twee bevruchte eitjes van twee verschillende vaders en dan krijg je dus allemaal verschillende kleintjes. Heel interessant en leuk om te horen. De tour duurde ongeveer drie uur en daarna zijn we nog een stukje langs de Maligne Road gereden om langs een meer te lopen waar in 2015 nog een grote brand was geweest en alle bomen waren hier ook helemaal kaal en zwart. Daarna moesten we weer anderhalf uur terugrijden, maar in de stad ging het bijna mis. Er reed een auto voor me met zijn alarmlichten aan, maar het leek alsof hij gewoon voor een parkeerplaats aan het zoeken was. Ik besloot er voorbij te gaan maar opeens uit het niks vloog er een elk achter een auto vandaan zo voor mijn auto dus ik keihard op mijn rem en ik stopte echt een cm voor hem. Hij was zelf ook overduidelijk heel erg geschrokken, want hij stond best een tijdje stil voor mijn auto, maar daarna ging hij weer verder om rustig te eten alsof er niks gebeurd was. De volgende dag gingen we over de Pacific Highway naar Banff rijden, wat wel ongeveer 5 uur rijden was. Het is hier trouwens een hele kunst om geen eekhoorn dood te rijden, ze rennen hier elke 10 minuten wel over de weg. Het regende die dag, maar we hebben toch onderweg nog wat mooie watervallen gespot. We kwamen ongeveer om 7 uur aan bij ons vakantiehuis en dit huisje is dus echt heel erg verouderd en dat zie je ook heel erg aan de buitenkant. Die kachel was ook heel erg ouderwets en stonk heel erg naar gas, dus die nacht hebben we de kachel uitgelaten en hadden we het weer best wel koud, maar dat is beter dan s'nachts doodgaan door het gas natuurlijk:p. De volgende dag hadden we zin om het even lekker rustig aan te doen en hebben we even boodschapjes gedaan en zijn we weer naar de Starbucks gegaan, want ik ben verslaafd aan de Pumpkin Spice Latte daar. Daarna zijn we naar de Hot Springs gegaan en kan je zwemmen in water dat daar echt uit de grotten komt en dat was op dit moment 39 graden en echt heel erg lekker warm. Max ging nog betalen met een handvol kleine muntjes en daar werd die vrouw helemaal boos om, ze ging zo snel tellen dat er ook muntjes op de grond vielen die ze niet meer kon vinden. En daarna kwam ik nog met een hand vol muntjes....:)! De volgende dag gingen we paardrijden voor 3 uur, maar we waren er na 10 minuten alweer klaar mee, want het was echt verschrikkelijk koud en het regende de hele tijd dus dan geniet je er toch wel minder van. Al met al was het toch wel een leuke tocht, alhoewel ik liever veel harder ging, want we gingen alleen maar in stap en toen we stiekem wat harder gingen werd ze gelijk boos en zei ze dat als we het nog een keer deden we eraf moesten en dat we moesten lopen. (Max was nog nooit in draf geweest en ik moest hem steeds uitleggen hoe hij harder moest gaan, maar dat paard voelde het geen eens als hij ging aansporen). En dat paard van die gids schrok steeds van alles waardoor de andere paarden er ook gelijk achter aan wouden rennen. Vandaag regende het weer pijpenstelen met nat sneeuw erdoorheen, maar toch besloten om naar Lake Louise te gaan. Het was echt weer superkoud en daar sneeuwde het heel hard, maar we hebben een hele leuke trail gelopen van vijf uur waarbij je zes glaciers ziet! We zijn helemaal naar boven geklommen en er lag steeds meer sneeuw en het werd steeds gladder en gevaarlijker, maar het was echt super mooi en echt de moeite waard. Het laatste stukje hadden we besloten niet verder te gaan, want dat was echt op een klif en we waren al door meerdere mensen gewaarschuwd dat het heel gevaarlijk was. Op de terugweg nog bij een theahouse lekker thee gedronken en toen weer terug gelopen. Morgen moeten we om 5 uur s'ochtends op want we gaan we een wandeling van 8 uur doen met een gids waarbij we echt backoff country gaan en ook van de paden afgaan dus hoop ik stiekem eindelijk een grizzly beer en/of een eland te zien!

Campbell River & Whistler

Hallo allemaal! Even een update uit Clearwater. De vorige keer had ik verteld dat we net de beren hadden gemist bij de Hatchery Creek, dus die volgende dag gingen we het nog een keertje proberen. Dit keer hadden we wel geluk, want precies toen we aankwamen was er een zwarte beer die een zalm aan het eten was (er hadden net daarvoor mensen drie uur staan wachten op een beer die niet kwam en precies toen ze wegreden en wij aankwamen was de beer er wel:)). Na een halfuur gingen we onze weg vervolgen naar Campbell River, omdat we hadden gelezen dat je daar een goede en leuke orcatour kon boeken. We hadden besloten om daarheen te gaan zonder van tevoren te boeken en daar hadden we bij aankomst gelijk spijt van, want alles zat al vol en we zaten s'avonds laat nog steeds rondjes te rijden daar. Op een gegeven moment hadden we een camping gevonden midden in het bos zonder verdere faciliteiten. De vrouw die de betalingen deed vroeg hoelang we wilden blijven en wij zeiden twee nachten en toen zei ze dat ze de volgende dag de betaling wel kwam doen. Nou zo gezegd zo gedaan, wij een plekje uitgezocht, waren we te bang om de tent op te zetten, omdat er overal beerwaarschuwingen waren en we nu wel echt midden in de natuur waren. Dus wij de hele achterbak en achterbank leeggehaald en ons luchtbed opgepompt en in de auto gelegd. Die nacht natuurlijk heel slecht geslapen, want we lagen zowat tegen het plafond aan en ik werd de hele nacht wakker met hyperventilaties dus dat werd geen twee nachten daar overnachten en dus zijn wede volgende ochtend gelijk vertrokken zonder te betalen, want die vrouw was er nog niet. Gelukkig stond er die dag iets super leuks op het programma! Orca's spotten! We gingen eerst nog even langs de Mac Donalds om een hotel te boeken voor die avond. Max gafnog wat geld aan een zwerver en wou daarna zijn sigaret uitdoen, maar die wou de zwerver ook nog wel graag hebben. We hadden die dag geluk, want er was net een beer gesignaleerd op de haven en dat had die man in nog geen 25 jaar meegemaakt. Nadat we nog twee mensen aan de overkant hadden opgehaald gingen we even de zwarte beer spotten. Hij was duidelijk nerveus en verdwaald en niemand wist wat hij daar nou eigenlijk deed. Daarna vaarden we door en zagen we in de verte al de walvissen die aan het spuiten waren. Prachtig om te zien. Ze waren zo'n 15 meter lang. Verder ondertussen nog een dolfijn gezien en wat zeehonden. Daarna waren we van Vancouver Island naar het vasteland gevaren om beren te zoeken, daar hadden we iets minder geluk mee, want we hadden alleen een zwarte beer in de verte gezien, maar toen we daarheen vaarden was hij alweer weg. Tijdens de lunch hoorde onze tour begeleider dat de zwarte beer die we in de haven zagen was doodgeschoten, omdat hij een excursieoffice was binnengewandeld en 'roekeloos' over kwam, maar onze tourbegeleider was woest, want die encounters schieten veel te snel dieren dood en later op het nieuws zagen we ook dat de beer totaal niet agressief was, dus dat was echt heel erg zonde. Wat ik het allermooist vond was toch wel de zeeleeuwen. Je kwam opeens terecht in een wildwaterversnelling metallemaal verschillende stromingen en daar zwommen honderden zeeleeuwen op zoek naar vis, machtig om te zien. Op het laatst moesten we wel uren varen, maar we hadden de orca's gevonden!Het was een heel gezin bij elkaar met 2 ouders en 2 jongere orca's en een baby. We moesten wel minimaal 100 meter afstand houden, maar ze kwamen op een gegeven moment naar ons toe dus zaten ze vlak bij ons. Het was in totaal een tour van 8 uur geworden, maar echt een geweldige dag!Die avond hadden we lekker een hotel geboekt om bij te komen en zijn we s'ochtends om 6 uur weer vertrokken om de Ferry te halen naar het vasteland, wat we overigens weer in de laatste minuut hadden gehaald. We gingen die dag naar Whistler rijden en het regende echt de hele dag dus we moesten ook in de hozende regen de tent opzetten, wat gelukkig wel snel ging. 'Lekker' even douchen was er weer niet bij, want nu was het water alleen maar kokend heet dus ik was levend verbrand. Toch wel heel erg wennen dat campingleven. Deze camping had ook werkelijk voor elke deur een code, dus voor de wc, voor de badkamer, voor de wasmachine en voor de slagbomen. Die avond waren we nog even langs de paardjes geweest die bij ons op de camping stonden en daarna wilden we lekker gaan slapen, maar dat ging weer mooi niet door, want er waren net Japanners naast ons komen staan en die waren echt uren alleen maar heel hard aan het lachen en net nu ik me relaxt begon te voelen in een berengebied begonnen ze opeens keihard MOVE MOVE te schreeuwen midden in de nacht en daarna hoorden we ze allemaal beer schreeuwen, dus ik was gelijk weer klaarwakker. De volgende ochtend bleek het gewoon om eekhoorns te gaan...

De volgende dag wouden we een wandeling maken rondom watervallen, maar op een gegeven moment wisten we niet meer zeker of we nog wel op de route liepen en ze raden het daar heel erg af om het pad af te gaan omdat de kans dan groter is om wilde dieren tegen te komen dus zijn we weer terug gelopen. Bij het begin kwamen we een local tegen en die was daar heel lang gelegen nog geweest dus zijn we met hem meegeweest, maar hij liep ook zeker niet deroute. We gingen op een gegeven moment van het pad af en echt heel steil naar beneden, en de Canadezen lopen hier gemiddeld drie keer zo snel als ons dus we moesten heel snel klimmen en dalen, maar zo kwamen we precies bij de waterval uit in plaats van heel hoog erboven, zoals de route had moeten voorstellen, dus dit was wel heel mooi om te zien. Die avond hadden we eindelijk zelf een kooktoestel gekocht dus konden we zelf lekker koken. De volgende dag zijn we met de peak to peak gondola een berg op gegaan en hebben we daar een leuke en hele zware wandeling gemaakt die we helaas niet helemaal af konden maken vanwege tijdgebrek. Vandaag zijn we vanaf Whistler in ongeveer 5 en een half uur naar Clearwater gereden en onderweg schoot er een eekhoorn onder mijn wiel en was hij binnen een fractie van een seconde dood dus dat was echt verschrikkelijk. We zijn nog op desnelweg terug gerend om hem te redden, maar er reden al drie anderen nog een keer overheen dus er was niks meer aan te doen:(. Hier een camping geboekt, maar het wordt steeds kouder en het vriest hier bijna s'nachts dus nu snappen we wel waarom we de enige waren met een tent dus toch maar naar een hotel gezocht en uiteindelijk gelukkig wat gevonden dichtbij het Wells Gray Provincial Park, dat bekend staat om de watervallen. We zullen zien hoe dat is morgen!

Eerste week Vancouver en Vancouver Island!

Na bijna twee jaar sparen was het eindelijk zover. Eindelijk op reis, even weg van alle verplichtingen die je steeds maar hebt in Nederland en even lekker kunnen doen wat je zelf wilt. Onze eerste bestemming was Canada, een land waar ik al jaren heen wil vanwege de prachtige natuur en de wilde dieren. Na maanden van voorbereiding dacht ik alles wel te hebben geregeld, maar ik kwam er in het vliegtuig achter dat ik mijn afspraak van twee dagen daarvoor spontaan vergeten was om mezelf uit te schrijven bij de gemeente, maar ik zie wel hoe dat verder loopt. De eerste drie dagen hadden we een studio geboekt in Vancouver. De eerste dag hadden we fietsen gehuurd om Vancouver te verkennen. Dit ging gelijk fout want Max zijn ketting lag er steeds af, maar uiteindelijk hadden we gewisseld en toen ging het goed. Ik had laatst een programma op tv gezien over een drugsstraat in Vancouver dus daar wou ik graag heen fietsen. Het was een hele lange straat vol met daklozen die aan het spuiten waren of spacecake aan het eten waren, het was net alsof je midden in the walking dead liep, mensen kwamen keihard op je af en liepen dan weer langs je, er waren organisaties die de mensen hielpen met een overdosis en kraampjes waar je hiv tests kon doen. Daarna waren we door Stanley park heen gefietst. De volgende dag hebben we de Grouse Mountain beklommen en dat had ik behoorlijk onderschat. Het was de zwaarste wandeling die ik ooit had gedaan. Het was ongeveer 3 uur en drie kwartier alleen maar naar boven klimmen. Boven aan de top waren twee grizzly beren die in gevangenschap leefden. We zijn daarna weer met de gondel naar beneden gegaan en dat ging nog best snel. De derde dag zijn we naar het Capilano park geweest, die staat bekend om de enorme hangbruggen. Alles is wel ontzettend duur in Canada, voor twee ijsjes betaal je al gauw 17 CAD. De volgende dag ging eigenlijk alles fout. We zouden die dag naar Vancouver Island vertrekken en zo 'slim'als we soms zijn gingen we pas een avond ervoor kijken of er nog wel plek was op de Ferry. En dat was er natuurlijk niet, want het was Labor Day en dat is een nationale vrije feestdag voor de Canadezen. Na alle ferries geprobeerd te hebben hadden we eindelijk een Ferry gevonden die naar Vancouver Island ging de volgende dag. Alleen moesten we hiervoor wel drie uur omrijden. Na een slapeloze nacht of alles wel goed zou gaan werd ik de volgende dag wakker met een e-mail van de eigenaar van de studio dat we een boete hadden gekregen van 125 CAD omdat ze Max op het balkon had zien roken terwijl dat niet mocht. We hadden om 8 uur een auto gehuurd dus we gingen om 7 uur op pad om de auto op te halen. Toen we bij de bushalte aankwamen, kwamen we erachter dat de seabus gesloten was omdat het Labor Day was, en toen we vroegen hoelaat de bussen gingen was het antwoord 8 uur, dus dat zouden we ook niet redden. Gelukkig stond er een taxi en hadden we die genomen. Alamo was gelukkig wel open dus snel die auto gehaald, spullen opgehaald en doorgereden naar de Ferry, want we waren veel te laat. Echt in de laatste minuut de Ferry gehaald en toen naar Vancouver Island gereden. Wij eindelijk blij dat we even lekker relaxed in de auto konden rijden stonden we opeens weer in een file voor een andere Ferry die natuurlijk voor onze neus wegging en pas een uur later terugkwam. Toen was het weer een race tegen de klok om nog voor het donker op de camping aan te komen. Precies in het donker kwamen we aan en we moesten in het donker te tent opzetten wat echt niet lukte. Een uur later stond hij gelukkig en konden we 'lekker' douchen. Lekker was het niet want er was geen warm water, waardoor we ijskoud, maar dan ook echt ijskoud moesten douchen. Lekker fris waren we daarna wel! Hele nacht wakker gelegen daarna omdat ik voor het eerst in een tentje moest slapen en ook nog in een gebied waar wilde beren, luipaarden en wolven waren. En ik rolde ook steeds van mijn matje af. De volgende dag had Max een tweepersoonsluchtbed voor mij gekocht en dat lag een stuk beter! Paar boodschapjes gehaald en gelijk alweer 60 CAD dollar kwijt. Daarna zijn we een stuk bos in gereden om de Hatchery Creek te zoeken, waar je beren kunt spotten, maar we waren verdwaald en zagen geen beren. Die avond hadden we allemaal lekkere dingen gehaald om te barbecuen, maar het rooster was te klein voor de vuurkorf en het gasflesje paste niet op mijn gasbrander en de kraaien hadden binnen een minuut ons brood verscheurd dus dat was zonder eten naar bed. Vandaag hebben we de Wild Pacific Trail gelopen en dat was echt prachtig mooi en dit keer hadden we wel de Hatchery Creek gevonden. Onderweg kregen we wel van een andere auto een steen tegen ons raam dus die is nu beschadigd. Toen we bij de Hatchery Creek aankwamen moesten we snel achter een hek want er was er net 2 minuten geleden een zwarte beer geweest en die hadden we net gemist helaas. Het is net het begin van het zalmseizoen dus er komen er binnenkort wel meer, morgen weer even proberen. Morgen vertrekken we ook naar Campbell River om een orcatour te boeken en hopelijk hebben we dan wat meer geluk! Tot volgende week!

Welkom op mijn Reisblog!

Hallo en welkom op mijn reisblog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van al mijn avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reisblog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Lisanne