Hi people,

Het is alweer even een tijdje geleden dat ik mijn laatste blog geschreven hebt. De laatste keer waren we nog in Banff en gingen we een wandeling doen van 8 uur. De volgende ochtend moesten we vroeg op voor de wandeling. We moesten verzamelen bij een hotel en het was echt super koud en ze was ook nog is telaat. Toen ze aankwam bleek dat wij de enige waren die deze wandeling hadden geboekt dus we konden gelijk naar Kannanaskis Country rijden. Dit is echt een prachtige plek waar niet veel toeristen komen en nog veel wild is. Toch zei ze dat ze meestal tijdens een wandeling 1 soort beest tegen kwam en dat dat elke keer wel een ander soort beest is. Ze had nog nooit daar een eland gezien. Wij kwamen onderweg gelijk al een vos en een cojote tegen en toen we verder reden zagen we ook twee elanden, maar die waren al snel verstopt in het bos. De verwachting die wij hadden van 8 uur wandelen ging mooi niet door, want we hadden maar twee keer een korte wandeling gemaakt en de rest was gewoon rijden in het busje. Op een gegeven moment reden we steeds hoger en liepen we daarna in een dik pak sneeuw. Aan het einde van de middag gingen we samen nog ergens lunchen en al met al was het evengoed een hele gezellige en leuke dag met de gids. Toen we weer afgezet waren bij onze auto stapten we gelijk de auto in om zelf weer naar Kannanaskis Country te rijden, want we hadden nog steeds geen grizzly beer gezien. Er stond wel ergens een bord dat er een grizzly beer daar in de omgeving is, maar we hadden hem helaas niet gezien. Wel weer het geluk gehad dat we 3 elanden gezien hadden! Aan het einde van de dag reden we verder naar Calgary waar we onze laatste 2 dagen in Canada door gingen brengen. Nou was het zo dat we nog een heleboel volle gasflessen in onze auto hadden en we geen idee hadden wat we ermee moesten doen. We wilden het eerst al bij een info center dumpen, maar toch bang dat alles dan zou ontploffen, dus daar even gevraagd wat we ermee konden doen. Die vrouw zei dat we het aan een brandweer of politie af konden geven dus wij in Calgary stad en land afgezocht maar niks gevonden. Op een gegeven moment reden we langs een zwerver en twijfelden we of we het aan die zwerver moesten geven, maar die fietste net weg dus wij er achteraan met de auto, maar ze fietste heel hard weg. Toen wou ik het gewoon op een vuilnisbelt dumpen want ik was er helemaal klaar mee, maar dat wou Max niet, dus na langer dan een uur rondgereden te hebben zaten we er nog steeds mee. De volgende dag hadden we eindelijk een brandweer gevonden, maar die wou onze gasflessen niet en zei dat we naar gele bakken moesten zoeken dus daar waren we weer een uur zoet mee. Uiteindelijk hadden we een brandweer gevonden die aan recyclen deed dus konden we de gasflessen aan hun geven. Die zaterdag hadden we lekker even gesport en gezwommen en zondag zijn we nog 1 keer naar Kannanaskis Country gereden, maar weer geen beer gezien, onze laatste kans helaas. Die maandag vertrokken we naar Australië. Het was eigenlijk heel raar, want we hadden twee nachten achter elkaar en we hebben heel de dinsdag niet meegemaakt. We waren 16 uur onderweg, maar kwamen woensdag pas aan, omdat het 18 uur later is dan in Canada. De vlucht ging wel lekker snel, want ik had alleen maar geslapen. Toen we onze backpacks op gingen halen kwamen we erachter dat ons kookplaatje eruit gehaald was, dus wij naar het infopoint om te vragen waar hij was gebleven en toen zeiden ze dat er waarschijnlijk een brief in onze tas zat wat ook zo was en er stond in dat hij te gevaarlijk was en dat ze hem hebben meegenomen. Ze wouden hem vast zelf hebben. Dus moeten we weer een nieuwe kopen. Toen we naar buiten wouden vroegen ze of we wat aan te geven hadden en wij zeiden nee, maar op onze kaart stond blijkbaar van wel, want we hadden paardgereden en dan ben je in contact geweest met vee dus toen moesten we helemaal naar de security wat je dus altijd in die programma’s op tv ziet. Gelukkig waren we daar wel goed doorheen gekomen dus konden we daarna door naar het busje die ons naar het wake up hostel zou brengen. Bij het hostel kregen we gelijk een nieuwe simkaart en hadden we besloten mee te lopen met een Bondi Beach Walk omdat we ons gelijk aan het ritme van Australië wilden houden. Hier hadden we eigenlijk gelijk al spijt van, want we waren super moe en het was 3 uur lopen, wat we niet hadden verwacht. We hadden wel nog iemand gesproken van Surfcamp en dat leek ons ook wel leuk om te doen. Toen we met de bus terug kwamen bij ons hostel maakte we dus de fout om ‘even’ te gaan liggen en vielen we dus om 5 uur s’middags in slaap en werden we om 2 uur s’nachts wakker, waardoor ons ritme dus toch helemaal verstoord was:). Donderdag hadden we nog een korte oriëntatie en vrijdag hadden we een lange oriëntatie op het kantoor van Work en Travel. Hier kreeg je alles te horen over alle praktische zaken wat je moet regelen en hadden we ook gelijk surfcamp geboekt van 5 dagen. Na de oriëntatie zijn we gelijk naar de bank gegaan om ons nieuwe bankaccount te regelen. De wachttijd liep op tot een uur, maar daarna hebben we ons nieuwe bankaccount en gelijk ook nog een andere rekening geopend waar werkgevers ook een deel op moeten storten. Daarna gingen we naar Medicare om onze pas voor de dokter aan te vragen, maar ze deden dat niet meer na drieën dus dat moeten we nu nog steeds regelen. Zaterdag had ik met Rik afgesproken, dat is een oud collega uit Lloret de Mar en die werkt nu bij Opera Kitchen dus daar hadden we lekker avond gegeten. Die maandag gingen we op surfcamp! Op de heenweg naar de bus hadden we nog een Italiaanse jongen ontmoet die daar voor het eerst ging werken. Na twee uur rijden kwamen we aan op Surfcamp. Het was weer net alsof je op schoolkamp was. We werden ingedeeld met 7 mensen op een kamer. Wij hadden een hele leuke groep met 3Nederlanders, een Belg en een Duitser. Het waren leuke mensen gelukkig. We hadden die dag gelijk onze eerste surfles. De golven waren goed en het was heel leuk om te doen. Die avond lekker gegeten en toen nog even naar het strand geweest. Je moest daar om 10 uur of naar bed of naar het strand want je mocht niet meer op de binnenplaats blijven. Wij besloten allemaal naar bed te gaan en toen begon de ellende. Ik werd opeens heel erg misselijk en dat werd op een gegeven moment zo erg dat ik echt naar buiten moest rennen en moest overgeven. Heel de nacht moest ik naar buiten rennen en heb wel ongeveer 50 keer overgegeven en diarree. Het was echt een vreselijke nacht omdat je ook met 6 anderen slaapt die je niet wil wakker maken. Gelukkig hadden ze me de volgende ochtend niet gehoord. De rest van de week was het eigenlijk niet zo leuk meer, ik was super misselijk, moest lessen missen. Ander kamergenootje werd ook super ziek. Max was tijdens het surfen met zijn hoofd op de grond geklapt en werd daarna ook super ziek, dus dat was geen succes. Ondanks alles toch blij met de ervaring en het lijkt ons wel leuk om zelf te surfen. De eerste dag dat we weer terug in Sydney waren na 5 dagen gingen we gelijk op zoek naar een auto en zagen we er 1 van een dealer die ons wel mooi leek. Dedealer gebeld en die zei dat hij ons wel van het treinstation op zou halen zodat we naar de auto konden kijken. Nou na anderhalfuur met de trein belde ik die man dat we er waren zegt hij oké bye. Ik had niet echt het idee dat hij ons op kwam halen en toen kwamen de ideeën ook naar boven dat het straks iemand zou zijn die ons zou ontvoeren, want dat hele bedrijf was ook nergens op internet te vinden. Na een halfuur wachten was hij er nog steeds niet, dus toen hebben we zelf maar de bus er naartoe genomen en toen bleek het allemaal om miscommunicatie te gaan, want ik had een hele andere man aan de lijn gehad dan de eerste keer. Na de auto te hebben bekeken en er een proefrit in gemaakt te hebben waren we gelijk verkocht dus hadden we de auto gekocht. We gaan hem wel vrijdag pas ophalen, want parkeren in Sydney kost ontzettend duur dus dan kunnen we gelijk uit Sydney vertrekken. Zondag hadden we eigenlijk de hele dag in bed gelegen, want we zijn nog steeds allebei ziek. Vandaag zijn we vroeg naar het Work and Travel kantoor gegaan om een Australische CV aan te maken, maar het moest evengoed gehaast want we hadden die middag ook een coffee cursus dus die cv moeten we evengoed weer opnieuw maken. Ook had ik nog even naar de dealer van de auto gebeld of hij de details van de auto wilde sturen, maar hij zei ja maar deed nee, dus die moet ik ook weer opnieuw bellen. Die coffee cursus was op zich wel interessant, maar de mensen waren helemaal niet leuk. Als je de koffie niet perfect gedaan had schreeuwde hij dat je zat te slapen en hij zei ook dat we drie koffie’s moesten bereiden in 2 minuten en als we ze dan nog niet klaar hadden, konden we gelijk vertrekken, dus we waren dolblij toen het afgelopen was. Deze cursus duurde drie uur en morgen hebben we een andere cursus van 6 en een half uur dus daar zitten we al helemaal niet meer op te wachten. Hopelijk hebben we dan andere mensen?. De komende dagen gaan we vooral werk zoeken en een auto verzekering aanschaffen waar we even naar de bank voor moeten gaan voor wat meer informatie. De golven hier bij Bondi Beach zijn hier echt geweldig dus als we nog een gaatje vrij vinden gaan we zoiezo een surfboard huren!