Hi

Na een hele lange tijd van 2 maanden heb ik weer een blog geschreven. Ik was gebleven in Bundaberg, het moment dat we net hoorden dat ons werk niet doorging. Toen we daar trouwens net aankwamen viel mijn telefoon op de grond en het scherm was gelijk helemaal stuk dus dat was natuurlijk ontzettend balen. Ik had hem de volgende dag meteen laten maken dus was weer 350 dollar armer. Die week hadden ze cherrytomaten plukken voor ons, maar dat werd weer betaald per stuk en dat betaalde dus weer super slecht. Het lullige was ook dat de top 5 per uur betaald kreeg, maar dat waren zoiezo allemaal veel meer ervaren mensen dus dat konden wij nooit bereiken in het begin. Elke avond als we thuis kwamen van werk hadden we wel live entertainment, want onze buren hadden steeds echt een vreselijke ruzie waarbij je dus echt zag dat die vrouw haar man het huis uitgooide en dat die man stiekem weer door het raam naar binnen probeerde te klimmen en die vrouw hem er weer uitgooide en er een hele koelkast voor zette. Op een gegeven moment waren we elke avond met onze huisgenootjes naar de buren aan het kijken en dat leverde heel wat leuke momenten op (voor ons). Aan het einde van de week stond er een verhuiswagen voor de deur en was iedereen met de noorderzon vertrokken. Op een avond waren we lekker een film aan het kijken toen het plots heel erg donker werd buiten. Er kwam toen binnen een paar minuten een hele heftige storm aan met echt zoveel wind dat we dachten dat het een tornado was. We wilden snel deuren en ramen sluiten, maar we konden ze al niet dichtdoen vanwege de kracht van de wind. Er was echt een moment dat ik best wel bang werd, omdat het steeds heftiger werd, maar na 10 minuten nam het opeens weer af gelukkig. Na een tijdje gingen we naar buiten om de schade in ons op te nemen en dat was nogal wat. Complete bomen compleet uit de grond gerukt, stroomdraden hingen op de grond, onze auto leek wel in een zwembad te staan. Je begrijpt wel dat we toen ons baantje bij de cherrytomaten ook wel konden vergeten, dus toen kwam die manager s’avonds bij ons langs met een contract voor ander werk. Ik las het contract door en ik kon niet geloven wat ik las. 50 planten knippen voor 1,87 dollar! Ik dacht echt ik ga dit op zijn minst
proberen, maar ik ga me zeker niet laten uitbuiten wat al zoveel was gebeurd. We zagen op de planning dat Max die dag erna ander werk had dan mij, dus ik moest er tegenaan met mijn huisgenootje en andere mensen van het hostel. We werden om half 5 s’ochtends opgehaald dus mijn wekker ging om half 4 s’nachts. Ik liep naar de wc en mijn ogen konden even niet bevatten wat ik zag. Er stond gewoon een vreemde jongen voor de deur die er onmiddellijk vandoor ging toen hij mij zag. Blijkt dat er daar dus hele bendes dieven zitten die al super veel hadden gestolen dus gelukkig had ik hem betrapt, voordat hij iets van ons gestolen had. Toen mijn huisgenootje het hoorde was ze gelijk heel bang dus zijn Max en ik zo stoer als we zijn naar beneden gegaan om te kijken of hij daar nog zat, maar hij was al gevlucht. Om half 5 werden we opgehaald en reden we naar het werk. Onderweg met de zonsopgang nog wilde kangaroes gezien dus dat is dan toch wel echt zo’n geluksmomentje dan. Maarja dat duurde niet lang, want toen we bij onze werkplek aankwamen kregen we een mes in ons hand en moesten we een soort van planten knippen waar uiteindelijk aardappelen aan zouden groeien. Die dingen zaten helemaal in elkaar verstrengeld en je wordt vet zenuwachtig van het feit dat je er 50 moet knippen voor 1,87 dollar. Na twee uur werden er opeens 5 natuurlijk Koreaanse mensen uitgekozen en die mochten planting doen en dat was per uur betaald en mijn huisgenootje en ik bleven achter bij dit werk. Ook de mensen die de leiding hadden waren allemaal gevlogen en ik was er serieus echt helemaal klaar mee. Ik was echt van plan om lopend drie uur naar huis te gaan. Gelukkig was mijn huisgenootje er ook klaar mee en we hebben toen lekker zo’n 4 uur “girlstalk” gehad en toen die leiders op een gegeven moment terug kwamen waren ze natuurlijk erg verbaasd over de 5 plantjes die we maar geknipt hadden, maar ik heb ze gewoon gezegd dat ik niet voor dit geld ga werken en dat dit ook mijn laatste dag was. Onderweg terug naar het werk wel heel gezellig gehad met de anderen en het is altijd leuk om naar verhalen van anderen te luisteren, zoals een Koreaans meisje dat vertelde dat als je in Korea wordt geboren je automatisch al 1 jaar bent en dat je automatisch met zijn allen in Januari een jaar ouder wordt. Dus als je in December geboren wordt, dan ben je in Januari al 2 jaar terwijl je eigenlijk pas 2 maanden bent! Toen ik thuis kwam hoorde ik dat Max zijn werk ook niet bevallen was, hij mocht geen eens zijn water drinken terwijl hij buiten met 40 graden werkte, omdat hij anders niet snel genoeg zou zijn, dus de beslissing was snel gemaakt toen we besloten te vertrekken naar Brisbane. Toen ik dat aan de baas van het hostel vertelde, hoorde we dat we onze borg niet terug zouden krijgen dus we waren weer 400 dollar armer. De volgende dag onderweg naar Brisbane voelde ik me gelijk weer weer een stuk gelukkiger, omdat je toch echt voor het reizen hierheen komt natuurlijk! De wegen hier zijn soms echt net achtbanen en het was echt weer een gezellige roadtrip naar Brisbane. Onderweg nog geslapen op een gratis camping met een ijskoude douche, maar ook dat went. We zagen trouwens wel echt ontzettend veel dode kangaroes langs de weg. Toen we dichtbij Brisbane kwamen, gingen we op zoek naar een camping en die bleken er bijna niet te zijn rond Brisbane. Uiteindelijk hadden we er 1 gevonden, waar we de volgende dag al spijt van hadden, want we werden al om 3 uur s’nachts gewekt door hanen. We sliepen namelijk op een farm. Toen we wilden vertrekken kwamen we erachter dat de accu leeg was, maar gelukkig werden we geholpen door die eigenaar van die farm. Die dag hebben we de hele dag gespendeerd in de bibliotheek en uitzendbureaus, maar we kregen eigenlijk bijna overal te horen dat je minstens wel drie weken moet wachten voordat je een goede baan hebt en die tijd hadden we eigenlijk niet. In de bibliotheek was het wel grappig, want er zat een dronken man tegenover mij die in slaap was gevallen voor de computer. En toen kwam er een man aan en die haalde de bewaker en die ging helemaal checken of hij nog wel leefde. Hij werd heel even wakker en viel toen gelijk weer in slaap. Hij moest toen van de computer af en mocht in een andere ruimte verder slapen waar toen vervolgens echt iets van tien mensen sliepen, echt heel apart haha. Toevallig kreeg ik net een mail van onze organisatie dat ze in Griffith (NSW) nog mensen zochten voor een chicken factory. Ik wou eigenlijk helemaal niks daarmee te maken hebben, maar het verdiende wel goed dus ik heb toch gebeld voor die baan en ik zou niks te maken krijgen met levende kippen, we moesten alleen het vlees sorteren en verpakken dus we hebben besloten die baan te nemen. Dit betekende alleen wel dat we weer 18 uur terug moesten rijden, maar dit was via onze organisatie dus we vertrouwden dat wel. Daarna moesten we snel terug naar onze auto want die stond in een parkeergarage en dat tikte ook weer aardig aan. Wat ons natuurlijk weer overkwam was dat we de garage niet meer konden vinden en we hadden maar tot 6 uur. Natuurlijk waren onze telefoons van beide leeg. Resultaat was dat we op een gegeven moment keihard door de straten van Brisbane aan het rennen waren en als een kip zonder kop aan mensen aan het vragen waren over waar de garage was. Gelukkig hadden we hem echt precies 5 voor 6 gevonden! Op naar Griffith. Ons probleem de hele tijd was dat we steeds te laat naar een camping zochten, dus we dachten we gaan nu rond 4 uur s’middags een camping zoeken. We reden ondertussen al een tijdje in de outback met af en toe wat dorpjes. Op een gegeven moment weken we af van de route om een halfuur verder te rijden naar een camping. Toen we daar aankwamen ontdekten we dat er geen receptie was, en dat we in cash moesten betalen en dat hadden we niet meer en er was ook geen bank, dus we moesten weer helemaal terug rijden en ik vindt het vreselijk om in het donker te rijden, omdat de kangaroes dan actief worden en ik wil er natuurlijk niet één aanrijden. Het werd al laat en we werden moe dus we vonden ergens een gratis kampeerplek langs de weg. Het probleem was alleen ik miste de afslag dus ik dacht ik neem de volgende. Komen we op een verschrikkelijke hobbelige off-road terecht recht op een nogal gevaarlijk uitziende brug. Max zegt nog “kunnen we hier wel overheen’”, maar ik wou zo graag stoppen dat ik er gelijk overheen reed toen ging ik recht op een hele hoge bobbel af, waarop Max weer zei “kan deze auto hier wel overheen”, maar ook daar reed ik overheen. Tenminste half, want halverwege stonden we vast. Gewoon echt vast en toen had ik het echt even niet meer. Staan we dan op een plaats waar bijna niemand is, vast op een hobbel, midden in de onweer, vlak voor de nacht op een zondag. We hadden nog van alles geprobeerd, maar hij stond echt helemaal vast. Nou als een gek naar de weg rennen en de eerste beste persoon aanhouden, dat was een vrouw en die beloofde naar het dichtbijzijnde dorp te rijden en hulp te halen. Nou vertrouwen op die hulp die er zou komen gingen we weer in de auto zitten en wachten. En wachten. En wachten. Minuten gingen voorbij, uren gingen voorbij.... Niemand kwam... Midden in de nacht hopeloos worden en zelf die auto proberen uit te graven, takken zoeken, van alles geprobeerd, maar het onweerde heel hard en er zitten hier ook veel slangen en spinnen en we konden niks doen. Dus half op elkaar en op onze troep achter in de auto maar zonder dat we iets gegeten hadden vanaf die ochtend maar proberen te slapen. Ik had ook nog het noodnummer van mijn verzekering gebeld, maar die zei sorry kan niks voor je doen, want wij helpen alleen in Europa, terwijl het een wereldverzekering betreft. De volgende ochtend weer naar de weg rennen en iemand aanhouden en die zei dat we beter naar de dichtbijzijnde boerderij konden lopen dus dat hadden we gedaan. Zegt die man dat hij ons gister over de levensgevaarlijke brug had zien rijden die dus blijkbaar een hele paal mistte en daarna had hij gezien dat we vaststonden op die hobbel, maar omdat hij dacht dat we gewoon domme locals waren had hij besloten dat hij ons niet ging helpen. Maargoed nu wou hij ons gelukkig wel helpen dus heeft hij ons met zijn auto uit die hobbel getrokken en konden we onze reis weer vervolgen. Onze TomTom heeft ook een eigen wil en die veranderd constant de instellingen waardoor we steeds een route hadden zonder snelwegen, maar daardoor wel weer meer van het land zagen dus dat was wel komisch. Die middag waren we zo moe van die nacht dat we een paar uur langs de snelweg hebben geslapen en toen gingen we weer verder. Toen we uiteindelijk in Griffith arriveerde zag het working hostel er echt uit als een gevangenis met hoge hekken met punten. Van de baas hoorde we dat het hier heel gevaarlijk is en dat de maffia hier zit en dat er ook mensen zijn die stenen door je autoramen gooit dus dat was echt een geruststellend idee. De volgende dag moesten we voor de zoveelste keer documenten regelen en we moesten helemaal oefeningen doen en een krachttraining doen dus dat was echt heel vreemd. Na die documenten kwam het er op neer dat er er fout was gemaakt en dat we pas na 3 weken konden beginnen dus dat was echt weer ontzettend balen, want we verliezen alleen maar tijd en geld. Gelukkig had die baas van het hostel wel wat tijdelijke baantjes voor ons waardoor we wel de huur en de boodschappen konden betalen. Nu ongeveer een maand later kwam ik erachter dat die vrouw van de kippenfarm me al drie weken probeerde te bellen, maar ze sprak toen zo slecht Engels dat ik dacht dat ze van een reclame was, dus ik had haar op een gegeven moment geblokkeerd. We kregen nu wel een baan in de meloenen, maar dat betaalde maar 17 dollar per uur en de huur was omhoog gegaan naar 195 dollar per week, wat echt heel duur is voor dit hostel. Vorige week begon opeens allemaal ellende met onze auto. We hadden een hartstikke leuke kerst gevierd in het Nationale Park en toen we terugreden wilden we de auto nog even wassen. Ik vergat de sleutel helemaal eruit te halen en toen we weg wilden rijden deed de accu het opeens niet meer en het was kerst dus er was bijna niemand op de been. Nou gelijk weer de weg opgerend om de eerste de beste tegen te houden, en die had onze auto weer gestart met startkabels. Toen we dachten dat alles koek en ei was, wou hij in het centrum weer niet starten dus moest ik weer de weg oprennen. Gelukkig was er weer iemand die ons te hulp schoot en toen in het hostel heeft er iemand naar onze accu gekeken en tot de conclusie gekomen dat hij dood was, dus we kregen van hem een tijdelijke accu. Die nacht waren we net in slaap gevallen toen we werden gewekt door mensen van het hostel dat een groep jeugdbendes een grote steen door ons voorraam van de auto had gegooid. Wij er gelijk naartoe gerend en er reden ook gelijk vijf politieauto’s achter ze aan. Wij snel de TomTom eruit halen valt die natuurlijk ook nog kapot op de grond. Wil ik net terug naar het hostel lopen hoor ik opeens Max keihard schreeuwen en achter iemand aanrennen, maar die jongens zijn levensgevaarlijk en hebben messen dus ik schrok me helemaal dood en ben ook keihard achter Max aangerend samen met nog 4 andere jongens. Max had hem op een haar na niet te pakken gekregen, maar daar ben ik toch wel blij om, want ik vindt je leven het niet waard voor een autoraam. Er is hier vorig jaar ook al een backpacker vermoord dus laat de politie het werk maar doen. Nou moest ik de politie bellen, want er moest iemand kijken naar de auto dus op een gegeven kwam de politie, bleek dat die jongens ook nog grote stenen over het hek van het hostel hadden gegooid en ook door iemands raam waar iemand sliep. Die was gelukkig niet verwond, maar had wel glas op zijn hoofd gekregen. De volgende dag kwamen we erachter dat alles gesloten was tot 3 januari dus daarna konden we onze auto pas weer repareren. De prijs viel gelukkig mee, maar toch weer 350 dollar armer. Daarna gingen we nog even boodschappen doen, willen we wegrijden start de auto wel, maar rijdt hij niet. Weer een nieuw probleem erbij. Ik die jongen bellen, zegt hij ja er is niks mis met die accu, en als hij wel start maar niet rijdt is er iets serieus mis met de auto. Toevallig zagen we het lampje van de olie branden, dus wij op hoop van zegen olie halen en toen deed hij het weer gelukkig. Voortaan veel vaker checken met dit warme weer. De volgende ochtend hadden we een andere baan gezocht, zodat we niet in dat dure hostel hoefden te blijven en die hadden we gevonden en de baas zou ook nog onze accommodatie betalen, dus dat was eindelijk goed nieuws. Het is voor anderhalve maand dus we moeten daarna nog wat anders vinden voor nog anderhalve maand. Toen we weg wilden rijden startte de auto weer niet...Gelukkig hebben we een automonteur in het hostel en die zei dat die batterij die we tijdelijk hadden gekregen niet goed was vastgedraaid en daarna deed hij onze nieuwe batterij erin en toen ontstond er dus een compleet nieuw probleem, want hij wou dus wel starten, maar ging daarna gelijk weer uit. Na de hele dag klussen kwam hij achter het probleem en het bleek een verstopping te zijn in de motor. Dus wij met hem schoonmaakspul gehaald en hij heeft het schoongemaakt en nu doet hij het weer. We vertrekken dinsdag naar dat andere werk hier twee uur verderop dus ik hoop dat we nu eindelijk wat geld kunnen sparen, want mijn moeder komt midden April ons bezoeken, dus hopelijk komen er nu een hoop mooie dingen aan! Gister nog gezellig met 9 meiden naar de bios geweest en daarna met iedereen in het hostel wat wezen drinken, dus dat gaan we wel missen! Hopelijk hebben we in de toekomst wat meer het geluk aan onze zijde, maar we blijven positief en doorzetten!